Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Elin çek meyl-i dünyadan, eğer âşık isen yâre,
Muhabbet câmını nûş et, asıl Mansur gibi dâre,
Misafirsin felek bağında, bendin salma efkâre,
Düşersen bir belâya, sabır kıl; Mevla verir çâre,

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Bulaşma çark-ı dünyâya, vücûdun pak u tâhirken,
Güvenme mâl u mülk ü mansıbın efnâsı zâhirken,
Nic’oldu malı Karun’un felek bağında vâfirken,
Nedir bu sendeki etvâr-ı dert gönlün misafirken,

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Hasislikden elin çek, sen cömerd ol kân-ı ihsan ol!
Konuşma câhil-i nâdân ile gel ehl-i irfân ol!
Hakîr ol âlem-i zâhirde, sen mânâda sultan ol!
Karıncanın dahi hâlin gözet, dehre Süleyman ol!

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Ben insanım diyen insana düşmez şâd’u handanlık,
Düşen bî-çareyi kaldırmadır âlemde insanlık,
Hakîkat ehlinin hâlidurur dâim perîşanlık,
Bir işi etme kim gelsün sana sonra peşîmanlık,

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Ehl-i irfânım deyü, her yerde bendin atma meydâna,
El elden belki üstündür, ne lâzım; uyma şeytâna,
Yakın olmak dilersen Hazret-i Hallâk-ı Ekvâna,
Cihanda tatlı dilli olması lâzımdır insâna,

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!